Professionele revolutie

Ik was nog maar 26 jaar toen ik bij de ANWB ging werken als bedrijfsmaatschappelijk werker. Super trots was ik dat ik bij deze meer dan 100 jaar oude bond mocht werken. Het bedrijf greep me zo bij de kladden dat ik er uiteindelijk twintig jaar ben gebleven. De laatste tien jaar was Cid Koster mijn leidinggevende. Hij was daarvoor Chef P geweest, de tegenwoordige HR Manager. Cid Koster zorgde voor een professionele revolutie, voor een totaal andere visie op de uitvoering van mijn vak bedrijfsmaatschappelijk werk (BMW).

Zaten we eerst als sociaal medische dienst in een bijgebouwtje, zodat medewerkers ongezien konden langskomen, later verhuisden we naar een plek midden op de P+O-afdeling. Zo kon niemand meer om ons heen. Maar bedrijfsmaatschappelijk werk bleek binnen de organisatie haar naam tegen te hebben. Er was een omslag nodig van hulpverlening naar dienstverlening. Geen eindeloze begeleidingstrajecten met medewerkers, maar kortdurende interventies. Geen behandelingen, maar coachende gesprekken. Geen spreekkamers met makkelijke zitjes, maar een zakelijke setting. Daarnaast was het cruciaal om alle accent op de B van BMW te leggen. Van Cid Koster leerde ik om altijd te werken vanuit de context van de organisatie en om breder te focussen.

Een manager belde mij om een van z’n medewerkers te verwijzen die midden in een gecompliceerde echtscheiding zat. Hij verzuchtte: “Ze wil eigenlijk niet naar het bedrijfsmaatschappelijk werk, maar ik weet niet meer wat ik met haar aan moet. Ze praat de hele dag door over haar echtscheiding en houdt mij en haar collega’s van het werk”. De manager bleek voor zichzelf aan de bel te trekken. Hij had er last van dat het werk stagneerde. Daar zat een kans om als bedrijfsmaatschappelijk werk iets toe te voegen: het adviseren en coachen van leidinggevenden hoe ze konden omgaan met de psychosociale problematiek van hun medewerkers. Zo ontwikkelden ze zélf de vaardigheden om hun medewerkers effectief te ondersteunen. De manager had er baat bij om zijn aandacht voor zijn medewerkster beter te kanaliseren en maakte hierover met haar concrete afspraken.

Om deze focus tot uitdrukking te brengen kwam er een toevoeging aan onze functiebenaming. We gingen adviseurs bedrijfsmaatschappelijk werk heten. Een rigoureuze stap daarna was het loslaten van de BMW-functiebenaming. De afdeling ging Psychosociale Dienstverlening (PSD) heten, en wij adviseurs Psychosociale Dienstverlening. Exit bedrijfsmaatschappelijk werk.

Ik ben Cid Koster nog dagelijks dankbaar voor zijn vernieuwende visie. Het heeft de verdere stappen van mijn professionele loopbaan bepaald. Door zijn vertrouwen in mij kon ik mij als professional versterken en ontwikkelen. Ik kon alles waar ik binnen het krachtenveld van de organisatie tegen aan liep met hem bespreken, zonder dat hij zaken van me overnam. Hij was een sterk strategisch denker en zorgde voor een stevige verankering van de Psychosociale Dienstverlening binnen de ANWB.

Toen ik jaren later als zelfstandige ging werken ben ik weer teruggeschakeld naar de BMW-functiebenaming. De naamsbekendheid was groter en er was daarnaast een noodzakelijke borging in de beroepsgroep. Voor mij was dit een zakelijk maar ook cruciaal besluit aan het begin van mijn volgende professionele revolutie: die als zelfstandige bedrijfsmaatschappelijk werker!